مقدار مواد زیان آور در سنگدانه ریز نباید از حدود داده شده در جدول 2 بیشتر باشد.

سنگدانه های ریز باید بر اساس استاندارد ASTM C40/C40M مورد آزمون ناخالصی های آلی قرار گیرند و الزامات آن را برآورده نمایند.

سنگدانه ریز به جز آنچه در بند 4_4_2 آمده است، پس از 5 دوره آزمون سلامت طبق استاندارد ASTM C88 ، در صورت استفاده از سولفات سدیم نباید افت وزنی بیش از 10% یا در صورت استفاده از سولفات منیزیم نباید افت وزنی بیش از 15% داشته باشد.

مقدار فضای خالی سنگدانه های ریز (ماسه) غیر متراکم، باید توسط تولید کننده اعلام شود مقدار آن طبق استاندارد ASTM C1252 اندازه گیری شود و در رابطه (1) قرار گیرد.

سنگدانه درشت (شن) باید شامل یکی از موارد شن طبیعی (گرد گوشه)، شن شکسته (تیز گوشه)، سنگ شکسته، سرباره هوا سرد شده کوره بلند آهن گدازی یا ترکیبی از آن ها باشد.

سنگدانه های درشت برای محدوده اندازه مشخص شده باید با الزامات دانه بندی شرح داده شده در جدول 3 انطباق داشته باشند.

سنگدانه درشت به جز آنچه در بند 5_4_2 آمده است، پس از 5 دوره آزمون سلامت طبق استاندارد ASTM C88 ، در صورت استفاده از سولفات سدیم نباید افت وزنی بیش از 12% یا در صورت استفاده از سولفات منیزیم نباید افت وزنی بیش از 18% داشته باشد.

مقاومت سنگدانه درشت در برابر سایش و ضربه از طریق آزمون به روش لس آنجلس طبق استاندارد ASTM C131/C131M یا ASTM C535 اندازه گیری می شود.افت وزنی حاصل از این آزمون نباید بیش از 40% باشد.