: استفاده از منابع به‌صورت کارآمد و مسئولانه برای محیط‌زیست

هدف اصل ۴ پرداختن به پیامدهای منفی ناشی از استفاده از منابع است؛ از جمله خوراک و نهاده‌های شیمیایی غیر‌درمانی.

معیار 4.1 قابلیت رهگیری مواد خام در خوراک

استدلال – رهگیری مواد خام برای بسیاری از الزامات استاندارد سالمون ASC بنیادی است و بنابراین در این معیار الزامی است. این الزام شفافیت بیشتری در تأمین مواد خام ایجاد می‌کند. اثبات آن باید در سطح تولیدکنندهٔ خوراک انجام شود. برای برخی از مواد، این شواهد شامل کشور مبدأ است؛ و برای موادی که به معیارهای بعدی مربوط می‌شوند، سطح دانه‌بندی دقیق‌تری (مثلاً رهگیری تا سطح شیلات مطابق معیارهای 4.2 و 4.3) لازم است.

⁶¹ رهگیری باید در سطحی باشد که تولیدکنندهٔ خوراک بتواند انطباق با استانداردهای این سند را نشان دهد (یعنی مواد خام دریایی باید تا سطح شیلات رهگیری شوند، سویا تا منطقهٔ کشت و …). تولیدکنندگان خوراک باید به مزرعه مستندات شخص ثالثِ مواد تحت شمول این معیار را ارائه دهند.

معیار 4.2 استفاده از ماهی وحشی برای خوراک⁶²

استدلال – صنعت پرورش سالمون طی دو دههٔ گذشته نرخ درج آرد و روغن‌ماهی حاصل از ماهیان علوفه‌ای را به‌طور چشمگیری کاهش داده است. نسبت‌های FFDR در این معیارها برای حمایت از این روند و افزایش کارایی استفاده از منابع دریاییِ محدود طراحی شده‌اند. این نسبت‌ها مقدار ماهی زندهٔ لازم از شیلات کوچک‌پلانکتون‌خوار را برای تولید آرد/روغن‌ماهی موردنیاز جهت تولید یک واحد سالمون مزرعه‌ای برآورد می‌کنند. روش جایگزین، سنجش سطح EPA و DHA از ماهیان وحشی در خوراک است؛ که تولیدکنندگانی را که قصد حفظ سطح بالای امگا-۳ دارند، به استفاده از منابع غیردریافت‌شده از صید مستقیم (به‌جای روغن حاصل از صنایع تبدیلی مستقیم) ترغیب می‌کند. بهبود FFDR با استفاده بیشتر از ضایعات و تریمینگ‌ها، به‌کارگیری منابع جایگزین (مثلاً گیاهی) و بهبود کارایی خوراک‌دهی امکان‌پذیر است.

⁶² برای الزامات شفافیت معیارهای 4.2.1 و 4.2.2 به پیوست VI مراجعه شود.
⁶³ محاسبه شامل DHA و EPA حاصل از ضایعات/تریمینگ‌های شیلات نمی‌شود. تریمینگ به محصولات جانبی فرآوری برای مصرف انسانی یا ماهی کاملِ ردشده برای مصرف انسانی (به دلیل کیفیت در زمان صید) اطلاق می‌شود. آرد/روغن از تریمینگ‌ها در صورتی قابل کسر است که منشأ آن‌ها گونه‌های فهرست‌شده به‌عنوان آسیب‌پذیر، در خطر یا به‌شدت در خطر در فهرست سرخ IUCN نباشد (http://www.iucnredlist.org).

معیار 4.3 منشأ مواد خام دریایی

توجه: در نوامبر ۲۰۱۶، ASC «راهکار موقت برای مواد اولیهٔ دریایی خوراک» منتشر کرد که شاخص‌های 4.3.1 و 4.3.2 این استاندارد را جایگزین می‌کند. این راهکار تا زمان در دسترس بودن «استاندارد خوراک ASC» یا تا اطلاع ثانوی معتبر است.

استدلال – ماهیان کوچک‌پلانکتون‌خوار منبع مهم آرد و روغن‌ماهی در خوراک سالمون هستند و بسیاری از این منابع در مرز ظرفیت یا بیش‌برداشت قرار دارند. این معیارها تضمین می‌کنند که مواد دریایی خوراک در کوتاه‌مدت و بلندمدت از منابع پایدار تأمین شوند. در میان‌مدت، الزام می‌شود که مواد دریایی از طرح‌های گواهیِ عضو ISEAL تأمین شود (در زمان انتشار، MSC تنها طرح عضو کامل ISEAL است). در کوتاه‌مدت، استفاده از شیلات با بدترین وضعیت ممنوع شده و الزامات رهگیری قوی وضع می‌شود (مانند استاندارد مسئولانهٔ تأمین IFFO-RS⁷³ یا معادل آتی). همچنین استفاده از تریمینگِ حاصل از گونه‌های IUCN (آسیب‌پذیر یا بدتر) ممنوع است؛ مگر در موارد استثنایی با اثبات علمی جمعیتیِ منطقه‌ای مطابق یادداشت ۷۰.

⁶⁴ این معیار و 4.3.2 برای آرد/روغن از شیلات علوفه‌ای/پلانکتون‌خوار یا صیدِ مستقیمِ کاهش‌یافته (ازجمله کریل) اعمال می‌شود، نه برای تریمینگ‌ها/محصولات جانبی.
⁶⁵ انطباق با رهنمودهای ISEAL از طریق عضویت کامل در ائتلاف ISEAL یا معادل مورد تأیید گروه مشورتی فنی ASC.
⁶⁶ یا امتیاز معادل با همان روش‌شناسی؛ توضیحات امتیازدهی FishSource در پیوست IV-3 است.
⁶⁸ IUU: صید غیرقانونی، غیرگزارش‌شده و غیرقابل‌تنظیم.
⁶⁹ https://www.iucnredlist.org/
⁷⁰ برای گونه‌های «آسیب‌پذیر»، در صورت وجود فهرست سرخ ملی با روش‌شناسی هم‌تراز IUCN که جمعیت منطقه‌ای را غیرآسیب‌پذیر ارزیابی کرده باشد، استثنا مجاز است؛ در نبود آن، ارزیابی با روش IUCN می‌تواند مستند تصمیم باشد.
⁷¹ سیاست باید مکتوب باشد و شامل ارزیابی وضعیت شیلات مبدأ، شناسایی نیازهای بهبود و برنامهٔ کاری با تعهد زمانی برای تأمین از منابع مسئول/بهترین‌عملکرد (هم‌تراز با راهنماهای FAO برای برچسب‌اکو یا ارزیابی ریسک مستقل) باشد.
⁷³ https://www.iffo.com/iffo-rs

معیار 4.4 منشأ مواد خام غیردریایی در خوراک

استدلال – هدف استاندارد، ترویج تأمین مسئولانهٔ همهٔ مواد خوراک است. برای مناطق با خسارات بوم‌شناختی ناشی از توسعهٔ کشاورزی، الزام به رعایت موراتوریوم‌های مرتبط (در زمان نگارش، «موراتوریوم سویا در آمازون»⁸⁰) اعمال می‌شود. همچنین تا ۵ سال پس از انتشار، الزام به استفاده از سویا با گواهی RTRS پیش‌بینی شده است. دربارهٔ مواد تراریختهٔ گیاهی در خوراک، استاندارد شفافیت (>۱٪) را برای انتخاب آگاهانهٔ خریداران/مصرف‌کنندگان الزامی می‌کند (افشا به خریدار مستقیم و افشای عمومی طبق پیوست VI).

⁷۴ موراتوریوم: تعلیق موقت توسعهٔ کشت در مناطق تعریف‌شده تا رفع مخاطرات.
⁷۵ سیاست باید تضمین کند مواد گیاهی از مناطق جنگل‌زدایی‌شدهٔ زیست‌بوم آمازون پس از ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۶ تأمین نشده باشد. با رفع موراتوریوم، این الزام بازنگری می‌شود.
⁷⁶ معادل‌ها باید توسط گروه مشورتی فنی ASC تأیید شوند.
⁷⁷ شرکت/نهادی که مزرعه یا شرکت تولیدکننده مستقیماً محصول را به او می‌فروشد.
⁷⁸ تراریخته: ارگانیسمی که مادهٔ ژنتیکی آن به‌نحوی تغییر یافته که به‌طور طبیعی با جفت‌گیری/نوترکیبی رخ نمی‌دهد (به استناد EFSA).
⁷⁹ الزام شفافیت طبق پیوست VI.

معیار 4.5 پسماندهای غیربیولوژیکِ تولید

استدلال – هدف این شاخص‌ها اطمینان از بازیافت/استفادهٔ مجدد/دفع صحیح همهٔ پسماندهای غیربیولوژیک و جلوگیری از تأثیر بر جوامع همجوار است. «صحیح و مسئولانه» بودن دفع با توجه به دورافتادگی و امکانات منطقه‌ای تفسیر می‌شود؛ ریختن پسماند در دریا در هیچ شرایطی مصداق «صحیح و مسئولانه» نیست.

راهنمای اولیه ممیزی – استاندارد به دورافتادگی برخی مزارع اذعان دارد و انعطاف لازم برای تعریف «دفع صحیح» را حفظ می‌کند، اما مثالاً رهاسازی کیسهٔ خوراک یا تور در دریا مطلقاً ممنوع است.

معیار 4.6 مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای در مزارع⁸²

استدلال – تغییرات اقلیمی چالش زیست‌محیطی اصلی است و مصرف انرژی در تولید غذا مورد توجه عمومی است. استاندارد بر پایش پیوستهٔ مصرف انرژی و کاهش انتشار (به‌ویژه از منابع کربنی) تأکید دارد. داده‌های گردآوری‌شده مبنای تعیین حدود کمی در آینده خواهد بود و آگاهی و حمایت برای افزودن حدود عملکردی را افزایش می‌دهد.

⁸² الزامات شفافیت 4.6.1 تا 4.6.3 در پیوست VI.
⁸³ GHG شامل شش گاز ذیل پروتکل کیوتو: CO₂، CH₄، N₂O، HFCs، PFCs، SF₆.
⁸⁴ ثبت بر اساس روش‌ها و استانداردهای شناخته‌شدهٔ پیوست V.
⁸⁵ انتشار خوراک می‌تواند بر مبنای میانگین ترکیب مواد اولیه به وزن و نه برای هر محصول منفرد ارائه شود. تولیدکنندهٔ خوراک موظف به محاسبهٔ انتشار به ازای واحد خوراک است؛ مزرعه با ضرب در مقدار خوراک مصرفی، انتشار چرخهٔ قبلی خود را محاسبه می‌کند.

معیار 4.7 نهاده‌های شیمیایی غیر‌درمانی⁸⁶,⁸⁷

استدلال – مس یک ریزمغذی ضروری است اما در غلظت‌های بالا سمی می‌شود. مجموعهٔ این الزامات سایت‌ها را به ترک مصرف مس ترغیب می‌کند و هم‌زمان در مواقع ضرورت مصرف، سطوح احتیاطی برای حفاظت بِن‌توس اعمال می‌کند. به‌منظور کاهش رهایش مس، تمیزکاری تور مس‌پوش در دریا ممنوع و تصفیهٔ پساب در سایت‌های خشکی الزامی است. آستانهٔ ۳۴ mg/kg برای رسوب خارج AZE به‌عنوان سطح محافظتی پذیرفته شده و با مقررات اسکاتلند و برخی حوزه‌های قضایی هم‌تراز است؛ در مناطقی با پس‌زمینهٔ طبیعی بالاتر، هم‌ترازی با سایت‌های مرجع باید نشان داده شود. دربارهٔ دیگر بیوسایدها، استاندارد استفاده را به مواد مورد تأیید سه حوزهٔ قضایی یادشده محدود می‌کند و توسعهٔ جایگزین‌های سازگار با محیط را تشویق می‌نماید.

⁸⁶ سامانه‌های بسته که از تور و آنتی‌فولانت استفاده نمی‌کنند از معیار 4.7 معاف‌اند.
⁸⁷ الزامات شفافیت 4.7.1، 4.7.3 و 4.7.4 در پیوست VI.
⁸⁸ «تور مس‌پوش» توری است که در ۱۸ ماه گذشته با مادهٔ حاوی مس تیمار شده یا از آخرین تیمار تاکنون پاکسازی کاملِ خشکی نشده است.
⁸⁹ تمیزکاری سبک مجاز است؛ واشرهای پرفشار زیرآبی روی تور مس‌پوش به‌دلیل ریزش ذرات مس مجاز نیست.
⁹⁰ باید فناوری‌های مناسب برای به‌دام‌اندازی مس در صورت استفاده از تورهای مس‌پوش نصب باشد.
⁹¹ آزمون‌های الزامی بر اساس 4.7.3 انجام می‌شود و فقط برای مزارع استفاده‌کننده از تورهای مسی/مس‌پوش لازم است.